“DE BATHSE GHOSTBUSTERS"

Nieuws I De geschiedenis I De Crew

Nieuws

 

Op 7 maart 2020 is het zover!

Wij, de Bathse Ghostbusters, gaan op pad om de wraakzuchtige geesten rondom Bath te verjagen. Wie helpt ons? Geef je op voor 1 maart!

 

 

Op 7 maart 2020 zullen wij, de Bathse Ghostbusters, er alles aan doen om de wraakzuchtige geesten te verjagen. Hopelijk met jullie hulp! Bereid je alvast voor... op een jacht die je nooit meer zult vergeten...

 

De Wraak van de Kruidenvrouwtjes

 

2019 sneak preview

 

 

 

Inschrijfformulier:

 

Bathse Ghostbusters 2018

Petrus van Reimerswaal, Verdoemde Schipper op De Honte.

Maart 1218

Hij kon niet meer, hij was moe, zo verschrikkelijk moe, dit zou de laatste keer worden dat hij de overtocht zou maken. Die Duistere Heren van het Bathse Veerhuis hadden hem volledig afgemat ze hadden hem zoveel belooft maar zo weinig gekregen. De laatste vracht naar Saeftinge kon hij niet afleveren. Met weemoed dacht hij aan zijn vader die hij vermoord had, zijn vader die geen geld had, maar altijd vrolijk en gelukkig was en had spijt van zijn daad. Langzaam liet hij de helmstok los en liet zich op het afgaand tij meedrijven de Honte op, niet wetend wat hij had ontketend.
Petrus van Reimerswaal was 8, toen hij met zijn vader voor de eerste keer de overtocht van Reimerswaal naar Saeftinge maakte. Zijn vader, een hardwerkende vrolijke man, die voor niets bang was maar ook geen cent te verteren had. Ook Petrus werkte hard, maar hij was erg jaloers, jaloers op de rijkdom in Saeftinge. Toen hij een jaar of 15 was, begon hij steeds meer in Saeftinge rond te zwerven de rijkdom die hier uitbundig werd tentoongesteld beviel hem wel. Hij begon zijn vader te haten, want terwijl hij in armoede opgroeide lag het geld hier voor het oprapen en zijn vader had hier niet op de een of andere manier van geprofiteerd.
Bath bestond in die jaren uit niet meer dan een paar hutjes op de klei en een veerhuisje. Dit veerhuisje had een slechte naam, er kwamen lieden die in zeer duistere zaken handelde die altijd mensen zochten die voor hen pakketjes en personen naar de overkant wilden brengen en waarvoor je goed beloond zou worden, er werd gefluisterd dat deze mensen niet tot de levende hoorde. Zijn vader had altijd met een grote boog om Bath heen gevaren, maar Petrus aangetrokken door zijn behoefte aan rijkdom, meerde op een dag dat zijn vader er niet bij was aan in Bath.
En zo kwam Petrus al snel in contact in contact met de Duistere Heren van Bath, zijn drang naar geld was reeds algemeen bekend. De personen waar zijn vader altijd voor had gewaarschuwd hadden Petrus al snel in hun macht, Zij beloofde hem gouden bergen, het enige wat hij moest doen was de veerdienst van zijn vader overnemen en zo gebeurde het dat, op een dag tijdens de overtocht naar Saeftinge, Petrus de helmstok pakte en hij de hersens van zijn vader insloeg daarna gooide hij hem overboord de Honte in. De weg naar het grote geld, naar rijkdom lag nu open, maar ondertussen had hij zijn ziel verkocht aan de Duistere Heren van Bath.
En zo begon de verdoemde veerdienst tussen Bath en Saeftinge, in de loop der jaren vervoerde hij van alles, goederen, vee, mensen maar vooral zaken die het daglicht niet konden verdragen. In het begin leefde hij als een koning maar na verloop van tijd werd hij behandeld als slaaf en hing de moord op zijn vader als een strop om zijn nek, hij was volledig in de macht van de Duistere Heren.
Tot die nacht in maart 1218, in het duister van de nacht werd de mooie maar mysterieuze Hertogin van Reimerswaal aan boord gebracht. Tegen haar zin was zij uitgehuwelijkt aan de Graaf van Saeftinge, een verstandshuwelijk tussen 2 families die de Bevelanden en Vlaanderen de komende eeuwen in donkere tijden zou brengen. De Duistere Heren van Bath hadden haar persoonlijk aan boord gebracht en Petrus verboden om met de Hertogin te praten en haar zo snel mogelijk naar de overkant te brengen. Maar zoals dat gaat tussen 2 jonge mensen al snel raakte ze aan de praat, de moord op zijn vader, haar mysterieuze leven vol geweld en magie en haar toekomstige huwelijk die alleen zou bestaan uit onderdrukking en het baren van nakomelingen. Die nacht werden ze verliefd, op het dek belanden ze tussen de dekens en beloofde elkaar eeuwige trouw.
De volgende dag werd hij wakker op een leeg schip de mysterieuze Hertogin was verdwenen, was ze overboord gesprongen, Petrus had geen idee maar hij wist dat zijn ondergang was getekend, de Duistere Heren van Bath zouden hem volgen tot in de hel. Naar Saeftinge kon hij niet meer, terug naar het Bathse Veerhuis ook niet. Hij overdacht zijn leven, voor de eerste keer in zijn leven was hij verliefd, maar zij was verdwenen Plotseling overviel de vermoeidheid hem, Petrus wist dat hij ging sterven, maar hij had zijn einde liever zelf in de hand, zonder slachtoffer te worden van de Duistere Heren van Bath en vermoeid liet hij zich in de ochtendnevel meedrijven De Honte af.

SNEAK PREVIEW 2

Bathse Ghostbusters 2018
Petrus van Reimerswaal, Verdoemde Schipper op de Honte. …………… tot die nacht in maart 1218, in het duister van de nacht werd de mooie maar mysterieuze Hertogin van Reimerswaal aan boord gebracht. Tegen haar zin was zij uitgehuwelijkt aan de Graaf van Saeftinge, een verstandshuwelijk tussen 2 families die de Bevelanden en Vlaanderen de komende eeuwen in donkere tijden zou brengen. De Duistere Heren van Bath hadden haar persoonlijk aan boord gebracht en Petrus verboden om met de Hertogin te praten en haar zo snel mogelijk naar de overkant te brengen. Maar zo als dat gaat tussen 2 jonge mensen al snel raakte ze aan de praat, de moord op zijn vader, haar mysterieuze leven vol geweld en magie en haar toekomstige huwelijk die alleen zou bestaan uit onderdrukking en het baren van nakomelingen. Die nacht werden ze verliefd, op het dek belanden ze tussen de dekens en beloofde elkaar eeuwige trouw …………………

Op excursie met De Bathse Ghostbusters

Voordat de griezeltocht van 2018 weer van start gaat, willen we nog dit jaar met een paar mannen en vrouwen wat veldonderzoek gaan verrichten aan DE OVERKANT en wel op zaterdag 26/08/2017.

Spreekt dit u aan en voldoet u aan de volgende kwalificaties.
 • Gezond en met een redelijke conditie.
• Niet zwanger.
• Geen hartpatiënt.
• Ouder dan 10 jaar.

MELD U DAN NU AAN!
Er is plaats voor ongeveer 25 man/vrouw.Kosten zijn ongeveer 8 Euro. (Plus eigen vervoer (carpoolen) en tol Liefkenshoektunnel) Opgeven kan door het plaatsen van een reactie, vol = vol. (Noot: De echte fans van de Bathse Ghostbusters hebben voorrang, d.w.z. mensen die al eerder hebben meegedaan met 1 van onze griezeltochten)
LET OP: WE ZIJN EEN HELE DAG ONDERWEG, VANAF 9:00 UUR ‘s MORGENS EN TERUG IN BATH ROND 17:00/18:00 UUR.
Bij terugkomst in Bath, kunnen we, als daar animo voor is, de BBQ aansteken (vlees op eigen kosten) en een biertje drinken (ook al op eigen kosten), zodat we de bevindingen van ons veldonderzoek kunnen doornemen.
Benodigdheden voor dit veldonderzoek.
• Trek kleding aan die nat/vuil mag worden en zeker ook, bij voorkeur, kniehoge laarzen of ander schoeisel dat aan die voorwaarde voldoet. Bij het dragen van ongeschikt schoeisel (slippers e.d.) kan men voor deelname voor dit veldonderzoek uitgesloten worden.
• Neem schone en droge kleding mee voor na de tocht.
• Bij regenachtig weer wordt een regenpak aanbevolen.
• Neem voor onderweg iets te drinken en te eten mee.

SNEAK PREVIEW
Bathse Ghostbusters 2018
Petrus van Reimerswaal, Verdoemde Schipper op de Honte.
Maart 1218
Hij kon niet meer, hij was moe, zo verschrikkelijk moe, dit zou de laatste keer worden dat hij de overtocht zou maken. Die Duistere Heren van het Bathse Veerhuis hadden hem volledig afgemat ze hadden hem zoveel belooft maar hij had zo weinig gekregen. De laatste vracht naar Saeftinghe zou hij niet meer afleveren. Met weemoed dacht hij aan zijn vader die hij vermoord had, zijn vader die geen geld had, maar altijd vrolijk en gelukkig was en had spijt van zijn daad. Langzaam liet hij de helmstok los en liet zich op het afgaand tij meedrijven de Honte op, niet wetend wat hij had ontketend.

Bathse Ghostbusters 2017

Voodoo in Bath
Maart 1717,

Met tranen in de ogen zat ze daar, voor haar hutje van riet, turf en klei met uitzicht over een klein kronkelige Baths kreekje. Camille Bordey geboren in Haïti, kind van een trotse negerslaaf en knappe Creoolse voodoopriesteres, bevrijd door de Zeeuwse piraat Pierre van Tholen en meegesmokkeld op het Zeeuwse kaperschip Postillion Galei. Destijds was ze een echte schoonheid, maar nu, vele jaren later, was daar weinig meer van over. Ze stond op en liet haar dode man langzaam in het Bathse kreekje glijden, en liep zelf het opkomende water van het Scheld in. Blij dat ze eindelijk het harde en eenzame leven in de Zeeuwse polders achter zich kon laten.

En een hard leven heeft ze gehad. Als mooie jonge zwarte vrouw was ze nooit geaccepteerd hier in de Zeeuwse klei, De vrouwen die jaloers na haar schoonheid keken, en de mannen die haar nooit konden krijgen. Maar ze kon hier mee leven, ze was gelukkig en werd beschermd door haar man die na vele rooftochten in de Caribbean zijn rust had gevonden in Fort Bath. Maar na de dood van haar geliefde man, die veel te vroeg was gestorven, was er geen houden meer aan. Het begon met kleine pesterijen, kinderen die achter haar aan liepen, steentjes gooide en uitjouwde. Het leveren van oudbakken brood en bedorven etenswaren door de plaatselijke middenstand en na verloop van tijd het compleet negeren door de Bathse bevolking. De grens werd bereikt toen ze na verloop van tijd ten onterechte werd beschuldigd van moord op haar man. Met achterlating van al haar bezittingen, wist ze de Bathse polders in te vluchten en te verdwijnen om daar een eenzaam bestaan op te bouwen.
Eenzaam als ze was zinde ze op wraak. Haar afkomst en de voodoolessen die ze in het verre Haïti van haar moeder had geleerd keerde terug, en daarmee ook haar krachten. Krachten die ze altijd het liefst zo ver mogelijk wegstopte en waar haar echtgenoot altijd bang voor was geweest.

Vele mannen die van haar schoonheid hadden gehoord, gingen in de Bathse Polders naar haar op zoek. Vele keerden niet terug en de enkele die wel terugkeerden waren totaal van de wereld, ze leken in trance, of nee bezeten is het betere woord en waren de rest van hun leven getekend, door wat ……….. niemand die het wist.
Al snel hoorde men steeds vreemdere geluiden en geruchten uit en over de Bathse polders klinken. Zwermen kraaien en eksters die uit het niets mensen aanvielen. Ratten en muizen die ineens in grote getalen door de Bathse straatjes liepen. Mensen die ineens ziek werden, pijn dat niet verklaard konden worden. Het leven van de Bathsenaren stond flink op zijn kop.

De krachten van Camille Bordey werden steeds groter en op een dag was het graf van Pierre van Tholen leeg. Ze had een manier gevonden om haar geliefde man terug tot leven te wekken. Pierre van Tholen, verontwaardigd door het onrecht dat zijn vrouw was aangedaan werd weer de bloeddorstige Piraat die hij in het verleden was. Samen met zijn “Voodooprinses” werden zij de schrik van de Bathse Polders en trokken zij al moordend en rovend door de kleine Zeeuwse dorpjes en gehuchtjes.

Tot die dag in maart in het jaar 1717, haar krachten waren uitgeput, krachten die zij nodig had om Pierre in leven te houden, de ondode dooie piraat voelde zijn einde naderen en samen spraken zij over het onheil die zij over Bath konden afroepen. Niet voor nu, maar ergens voor een toekomstige generatie. Na een lange en laatste voodooritueel hield ze haar echtgenoot voor het laatst in haar armen, en keken samen uit over de Bathse Polders, langzaam maar zeker voelde ze de krachten uit zijn lichaam verdwijnen. Met een laatste diepe zucht blies hij voor de 2de maal zijn laatste adem uit en met de zekerheid dat ze elkaar weer zouden ontmoeten en samen de schrik van de Bathse Polders zouden worden, liet ze haar tranen de vrije loop en mijmerde ze over de hun leven in een verre toekomst samen.

Kijk ze daar eens staan, onze helden van Voodoo in Bath. Altijd paraat om ieder onheil bij voorbaat de kop in te drukken. Maar niet vandaag, want zie ze allemaal eens staren naar dat ene punt. Dat is niet de lens van de fotograaf, nee, dat is het kratje bier dat achter de fotograaf staat. De manier om al onze mannen met de neus dezelfde kant op te laten wijzen. (natuurlijk zijn er ook altijd een stelletje afwezig neuzen, ditmaal Kees Jan en Eddie).

Bathse Ghostbusters 2016
Waar is Peerke van Stalland?

2016 was het jaar van de wederopstanding, de Ghostbusters waren terug en hoe! Allereerst hadden we weer een verhaal, over een stelletje smokkelaars die in de 2de wereldoorlog Bath voorzagen van de nodige eet, drink en rookwaren en SSNaziZombieSoldaten die dat probeerde te voorkomen. We hadden weer een stelletje super gemotiveerde vrijwilligers (de port en het bier tijdens de voorvergaderingen zal er ook wel iets mee te maken hebben) maar het meest belangrijke is wel dat wij als Bathse Ghostbusters er weer enorm veel zin in hadden.
Dat moest gevierd worden en wij besloten de deelnemers eerst 137 kilometer te laten wandelen, want zoiets is goed voor de conditie. Wij hadden er alleen geen rekening mee gehouden dat je over 137 kilometer wandelen minstens 1,5 uur doet, en terwijl de deelnemers aan hun conditie werkte stonden wij in het veld te vernikkelen van de kou. Ondertussen kregen wij al visioenen dat niet alleen ons vast verdwaalteam de weg kwijt was maar dat de rest van de teams ook al op de Speelmansplaten liepen rond te spoken. Tsja en wat doe je in zo’n situatie, juist, je trekt nog maar eens een blikje bier open en wacht af, je hebt contact met je “medeslachtoffers” in het veld, want wachten duurt lang. Gelukkig zijn er dan altijd nog mensen die een Schrobelereke bij hebben (natuurlijk niet om van te genieten maar als medicijn tegen de kou), je deelt wat nieuws, van hoe smaakt jou Jupke, jou Heineken of jou Hertog Jan? (Sorry, wij staan niet in het veld om de wereldproblemen te bespreken).
Maar dan, eindelijk na bijna 2 uur wachten, meldt er zich een team bij de eerste post, alleen dit was het tweede dat vertrok, het eerste team was zoals gewoonlijk “missing in action” (maar daar trekken we ons niets meer van aan), daarna kwamen de teams best snel achter elkaar binnen en liep het redelijk gesmeerd
Wat hadden we dat jaar? Een stelletje bezopen en vet geschminkte veldwachters, een lijk dat uit de grond omhoog kwam, een toespraak van Hitler himself, Een nazi met een motorzaag en onze vriend Peerke van Stalland die met zijn geliefde een liefdesnestje had gebouwd.
Toen wij ’s nachts om half 1 in het buurthuis kwamen hadden we het koud, honger en dorst, gelukkig stond de kachel aan, werden we verrast met een broodje worst en koelkasten vol met bier. Het werd laat die avond en toen Edje, Peerke, en ik elkaar die nacht om 3 uur in, de met drank benevelde, ogen keken dachten we maar aan 1 ding, dit is Voodoo – Voodoo in Bath aaaaaaaagrhhhhhhh.

Mini Bathse Ghostbusters 2015

De plaaggeesten van Bath

Eind december 2015 was hij daar dan, de allereerste mini Ghostbusters. Sjonnie van Berrege was aan zeer strenge regels gebonden tijdens deze 1ste editie van de Ghostbusters light, geen schuine verhalen, geen alcohol en het liefst eentje met elfjes en kaboutertjes. Bij het verbod op schuine verhaaltjes en alcohol kon ik mij nog wel iets voorstellen, maar bij elfjes en kaboutertjes trok ik de streep dat ging bij mij toch een stap te ver. Daarom werden de plaaggeesten van Bath geïntroduceerd. Hieronder een stukje uit het verhaaltje:
++++
Maar de plaaggeesten zijn Bath niet vergeten en soms komen ze nog wel eens langs. Je hoort ze dan huilen als het hard waait en op de ramen en deuren kloppen als het dondert en bliksemt. Ze worden zelfs steeds brutaler en de mensen in Bath kwamen erachter dat er de laatste tijd wel heel veel spullen verdwenen uit Bath.
++++
(Ik weet dat er op Youtube een filmpje staat waarin je kan zien hoe de plaaggeesten spullen aan het jatten zijn, ik kan het helaas niet meer vinden. Misschien weet Emmy Weijler nog waar deze precies staat. klik hier voor het filmpje)
De Bathse kinderen gingen mbv. een kaart van Bath en onder begeleiding van Maris van Baths in de avondschemer, de gestolen spullen zoeken die de plaaggeesten hadden gestolen. En dat was soms best eng, want ik weet dat er kinderen zijn die een paar maanden slecht hebben geslapen. Maar gelukkig werden de spullen weer allemaal gevonden en teruggeven aan Peerke van Stalland.
Terug in het Buurthuis, kregen de kinderen frietjes en werd er naar een film van Harry Potter gekeken.

Bathse Ghostbusters 2015
De Whats App Busters

Na elkaar 2 jaar “compleet” te hebben genegeerd hadden Sjonnie, Edje en Peerke op 12-10-2014 weer eens met elkaar afgesproken. Het plezier om als Ghostbusters weer eens wat te organiseren overwint alles, en na wat brainstormen kwamen we op het idee om een dropping te organiseren.
Ik kan hier wel een heel verhaal gaan ophangen over WhatsApp coördinatiepunten, onze chauffeurs die met busjes de mensen naar de droppingspunten brachten (en sommige ook weer moest oppikken), natuurlijke de overbekende mensen die verdwaalden, kafeekes die tot laat open zijn,
griezeleffecten die totaal niet uit de verf kwamen, sommige van de Ghostbusters vrijwilligers die toch wel in het hele gebeuren een beetje teleurgesteld waren, over de deelnemers die er meer van hadden verwacht, maar dat doe ik niet. Het komt er op neer dat 28 februari 2015 niet 1 van de meest geslaagde Ghostbusterstochten was.
Maar ik, Peerke en Edje hadden het weer naar onze zin, en ondanks of juist dankzij deze mislukte tocht van 2015 hadden wij elkaar weer gevonden.
PROOST!

Bathse Ghostbusters 2014

Crisis!
 De Bathse Ghostbusters waren uit elkaar gegroeid, Edje wilde dit, Peerke wilde dat en Sjonnie dacht bij zichzelf, laat ze barsten ik ga lekker mijn eigen gang. En zoals dat dan vaak gaat in de beste families er wordt niet meer met elkaar gepraat, want het probleem negeren is de beste oplossing.

Bathse Ghostbusters 2013

Het heilig kruis van Hinkelenoord
In 2013 hebben we geleerd dat van uitstel, afstel komt, dat we als Ghostbusters op verschillende artistieke golflengtes zaten en dat het bier van de Aldi (Schultenbraü) net uilenzeik is. Kortom de Bathse Ghostbusters zaten in een crisis, en hoe ze die te boven kwamen lezen jullie aankomende week.
Oja, voor dat jaar hadden we wel een werktitel en flyer zie hieronder.

Bathse Ghostbusters 2012

Wraak Door De Zoon Van Het Monster Van Frankenstein,
“Mientje van Reimerswaal, woonde al jaren eenzaam in een plaggenhutje in de Bathse polder. Snakkend naar wat mannelijke aandacht, want kieskeurig was ze niet, gaf ze onderdak aan het gevluchte monster van Frankenstein. Nadat ze de avonturiers had afgewimpeld kreeg ze als dank een stomende en uitputtende vrijpartij, waarbij de ledematen door de lucht vlogen en Mientje met luide kreten klaarkwam”
 Bovenstaande tekst is een gedeelte uit de gecensureerde versie van het verhaal “Wraak Door De Zoon Van Het Monster Van Frankenstein”, van de originele versie had makkelijk een pornofilm kunnen worden gemaakt, maar die kwam niet door de cencuurcommissie.
Dat jaar hadden we een stel waarzeggers, de bedoeling was dat de deelnemers een opdonder van elektriciteit kregen, maar dat werkte niet geweldig, de waarzeggers waren de enige onder stroom kwamen te staan. Wat hadden we nog meer, een kampementje onderaan een oude dijk. Vreemde mensen in een schaapskooi, enige personen in het water, gereedschapskisten met rantsoenbonnen, Peerke die met fakkels het natuurgebied bijna in de fik stak en een onaangepast persoon thv het kafeetje.
De tocht die in het kort, door Bath, boomgaard, Bathseweg, Krukweg, oude dijk naar natuurgebied, door het natuurgebied, crossterrein, Bathsedijk en buurthuis liep, was goed te doen. Toen iedereen met hun poten vol Zeeuwse klei langzaam het buurthuis kwamen binnen gedruppeld was er voor iedereen zuurkool met worst………….en bier maar dat spreekt vanzelf.

 

Update:...

Ik schreef in het vorige berichtje dat op het eind van de tocht nog een boosaardig geest door de bomen zweefde, maar als ik eens terug denk was dat helemaal niet het laatste, het ergste moest nog komen.

Jan van Hier de Vreselijke Vampier moest namelijk nog gepakt worden en die lag ergens in de Bathse volkstuintjes op de Bathsenaren te loeren.

Jammer genoeg zijn er van die avond geen foto’s, want het schijnt dat die avond een heel stel in hun broek te hebben gepist (is het niet van de schrik, dan is het zeker van het lachen). Maar de Ghostbusters waren er tijdens 1 van hun legendarische feestje op tijd bij, om te zien dat Jan van Hier de Vreselijke Vampier, ook wel een biertje lust.

Bathse Ghostbusters 2011

Jan van Hier de Vreselijke Vampier.
In dat jaar werd het ontstaan van de Bathse Ghostbusters onthuld, het geheime genootschap dat al eeuwenlang Bath vrijwaart van “duisteronderfiguurgespuis”.
De tocht zelf was niet zo zwaar, maar moest gelopen worden met behulp van oude landkaarten van de Bathse polders. Dat jaar hadden we een man zonder hoofd die op de Zeedijk stond. Een dodenakker op het illegaal crossterreintje, (en waar Peerke zich voor moest verantwoorden aan een stel vreemdelingen, maar goedkeuring kreeg om zich die avond daar op te houden (en dat is niet verzonnen)). Iemand die als een gek met een touw uit een boom kwam slingeren. Het kafeetje in het “homo bos” waar 2 mannen in piratenpakken achter de bar stonden (eigenlijk de village people van de 18de eeuw). Hadden we in de middag alvast een pop opgehangen in de bomen, maar iets te dicht bij de weg, zodat we de politie op visite kregen met het verzoek de pop weg te halen. Omdat er een melding was binnengekomen dat er zich iemand had opgehangen. Deze pop bleek in de avond nog angstaanjagender te zijn, want met sfeervolle muziek, een beetje mist voor het effect, bleek het toch een beetje te veel te zijn voor een aantal deelnemers, en waar op het eind nog een boosaardig geest door de bomen zweefde.
De avond werd afgesloten met bier, ja wanneer eigenlijk niet, maar gelukkig hadden de Bathse Ghostbusters die avond de bardienst uit handen gegeven en stond er weer iemand met een beetje verantwoordelijkheidsgevoel achter de bar.

Bathse Ghostbusters 2010

Napoleon - Bericht van de Geheime Presidentiële St. Helena Gardenisten.
Wat keken de mensen verbaast toen er op Sinterklaasavond 2009 een oude soldaat het buurthuis in kwam gestrompeld. Deze oude soldaat bleek uit Frankrijk te komen met een brief voor de Bathsenaren. Natuurlijk had hij geen goed nieuws bij, het was weer eens 1 bonk ellende wat de Bathsenaren over zich heen kregen als er niet ingegrepen zou worden. (brief is bijgevoegd)
Op zaterdag 6 maart werden de Bathsenaren verwacht in het buurthuis, dat was voor die gelegenheid eens helemaal aangekleed met oude stinkende camouflagenetten. (de bevestigings ogen kan je nog zien zitten). Nadat er eerst een paar biertjes werden gedronken (moed indrinken heet dat) kwamen die duivels Bathse Ghostbusters aangecrossed in hun oude Amerikaanse bak, heel de buurt wakker, want dat ging nogal gepaard met een hoop toeters en lichteffecten.

Gelukkig werd er niemand van zijn sokken gereden en werden de Bathsenaren na een korte maar heftige introductie gedropt aan de Rattekaai, waarvan ze vanaf daar de weg terug moesten vinden richting Bath. Die opdracht bleek voor sommige mensen toch iets te moeilijk, want zoals altijd (en vaak dezelfde) raken er toch altijd een stel de weg kwijt, hoe dat mogelijk is weet ik niet want volgens mij moest je in heel die tocht maar 1 keer rechtsaf slaan.
Om de tocht wat moeilijker te maken hadden de teams een munitiekist bij vol met zware bouten, dat vonden wij als Bathse Ghostbusters wel grappig (de teams wat minder). Gelukkig hadden we ergens in het midden van de tocht een barretje geïnstalleerd waar wat gedronken kon worden en zoals het een goede Bathsenaar betaamd werd hier goed gebruik van gemaakt, zo goed dat de mensen niet verder wilden lopen.
Wat valt er verder nog te zeggen, om half 1 was iedereen wel terug binnen en werd er flink gefeest, zo erg dat op een gegeven moment niemand meer wist wie er achter de bar stond en wie de sleutels had. En je weet wat er gebeurd als er alcohol in de man zit, verantwoordelijkheid is ver te zoeken. Toen wij de volgende dag in het buurthuis kwamen om op te ruimen bleek de tent nog gewoon open te zijn en het geld in de kassa te zitten.

 

Bathse Ghostbusters 2009

JAN VAN SPEIJK EN ZWARTE MAGIE – DE VLOEK VAN DE KERIS
Deze tocht in 2009, was al een stuk “professioneler” (al moet je dat natuurlijk met een hele grote korrel zout nemen), Ik weet wel dat het wat betreft alcohol een zeer geslaagde tocht was, mensen die in het water vallen en die de binnenkant van de wc eens goed hebben bestudeerd. We zijn toen geëindigd in het kafeetje en je weet wat ze hierover zeggen, wat happens in het kafeetje, stays in het kafeetje.
O ja er was ook nog een verhaaltje, iets met een keris en een scheepsjongen, maar dat kun je lezen op het affiche.

Bathse Ghostbusters 2008.

Speurtocht naar de pop van een in 1908 verdwenen meisje.

De speurtocht naar Schanulleke in 2008, was de allereerste griezeltocht. We hadden te maken met de Heks van Reimerswaal, de Dood en zijn hulpje. Iemand die voor dood lag aan de Brugweg (en ook de nodige trappen kreeg te verwerken), een of andere griezel die uit de bosrand tevoorschijn sprong en een met ketchup (moest bloed voorstellen) besmeurde pop. Dit was waarschijnlijk de kortste en makkelijkste route die is gelopen de afgelopen 8 jaar. Al hebben de Heks van Reimerswaal, de Dood en zijn hulpje daar waarschijnlijk wel een andere mening over.